AKMESCİT MAHALLESİ

MAHALLENİN KISA TARİHİ

Mahalle, bölgenin Osmanlı idaresine girdiği tarihlerde Akçakilise olarak anılıyordu. 1455 tarihli tahrir kayıtlarında köyün 10 hane, 1485'te 13 hane 1520'de 31, 1547'de 38 ve 1613'te 61 hane olduğu ve köyde gayrimüslimlerin yaşamadığı belirtilmektedir. Buradan da Akmescit Köyünün ara zisinin yerleşmeye müsait olduğu anlaşılmaktadır. Ordu- Sivas Karayolunun açılmasıyla meşhur olan Gürgentepe patatesinin büyük çoğunluğu bu köyde üretilmekteydi. Bugün ise patates tarlalarının yerini fındık bahçeleri almıştır.

İLÇE MERKEZİNE UZAKLIĞI

Akmescit Mahallesi ilçenin güneyindedir. İlçe merkeziyle bitişik vaziyettedir. Ma­hallenin en uzak yerinin ilçeye uzaklığı 8 Km'dir. Mahallenin üç tarafı ırmaklarla çevrilidir.

YOL VE ULAŞIM DURUMU

Ulaşım bakımından mahallenin içinden geçen ve Direkli köyüne bağlanan yol, her türlü kara taşıtıyla seyir yapmaya müsaittir. Mahallenin ara mevkilerine de ulaşım rahatlıkla yapılabilmektedir. Ancak ma­ hallenin ilçe merkeziyle ulaşımını sağlayan ana yol özellikle kış aylarında zaman zaman kapanmaktadır. Bu yola alternatif olarak yapımına başlanan ve hala bitirilemeyen dereyol tamamlandığında ulaşım problemi halledilmiş olacaktır, ulaşımın sağlanabilmesine rağmen yollar bakımsızdır. Zaman zaman yapılan çakıllamalar, şiddetli yağışlar sebebiyle yollarda meydana gelen oyuklar yüzünden uzun süreli sağlıklı ulaşımı engellemektedir.

NÜFUSU

Akmescit Mahallesi Kuzeyden güneye doğru engebeli ve eğimli bir araziye sahiptir. Zaman zaman rastlanılan düzlükler toplu yerleşim yeri olarak göze çarpar. Bunlar Kuşluvan, Hümmetli, İmamlar, Muratlı, Çolaklı, Kıranyol, Kırcaklar mevkileridir. İşte bu küçük mahalleler Akmescit Mahallesinin nüfusunun büyük çoğunluğunu teşkil eder. Bu Mahalleler haricinde toplu olanlar dışında dağınık durumda haneler bulunsa da bunlar çoğunluk teşkil etmez. Mahallenin 1990 yılı nüfus sayımına göre nüfusu 3029'dur. Nüfus artış, hızı diğer köy ve mahallelere göre daha azdır.

MAHALLENİN GEÇİM KAYNAKLARI

Akmescit Mahallesinin arazilerinin tamamına yakını tarım yapmaya elverişlidir. Mevcut arazinin tamamına yakını fındık alanlarıyla kaplıdır. Çok az olan küçük bahçelerde ise mısır, fasulye, patates tarımı yapılmaktadır. Bunun dışında azda olsa çayır ve otlaklar vardır. En önemli geçim kaynağı fındıkçılıktır. Bunun yanında hayvancılık (Süt sığırcılığı) son yıllarda geçim kaynakları sıralamasında ikinci sıraya yükselmiştir. Patates, mısır, fasulye gibi ürünler ticari amaçla değil kendi ihtiyaçlarını gidermek için yetiştirilir.

Arıcılık son yıllarda gelişmeye başlamıştır. Daha çok gezginci türü arıcılık yapılmaktadır. Arı kovanları daha çok kışın güney ve batı sa­hillerine, yazın ise Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelilerine götürülmek suretiyle daha çok verim almaya çalışılmaktadır.

Bütün bunların dışında halkın büyük bir kısmı geçimini temin edebilmek için; başta İstanbul olmak üzere büyük şehirlere çalışmaya gitmektedir. Akmescit Mahallesinden yaklaşık 200 kişinin göç ederek İstanbul'a yerleştiği bilinmektedir.

EĞİTİM ÖĞRETİM DURUMU

Mahalle ilk defa okul 1949-1950 Eğitim öğretim yılında yapılarak Akmescit İlkokulu adıyla hizmete açılmıştır.

Zaman içerisinde bu okul ihtiyaca cevap vermemeye başlamış ve ikinci bir okul ihtiyacı hasıl olmuştur. Bu yüzden 1975 yılında Akmescit Haramyanı İlkokulu hizmete açılmıştır.

Akmescit Mahallesi çevre köy ve mahalleler arasında okuma yazma oranının en yüksek olduğu mahalledir. İlkokul sonu okula devam etme oranı oldukça yüksektir. Mahallede yaklaşık 50 tane öğretmen vardır. Eğitim seviyesinin yüksekliğine rağmen araç gereç yetersizliği ve öğretmen eksikliği gibi sebepler eğitim ve öğretimin verimini düşürmektedir.