HASANCIK KÖYÜ

KÖYÜN KISA TARİHİ

Halk arasında Hasancık olarak söylenen "Hasancık Pınarı" köyü daha önce Fatsa İlçesi Çamaş Bucağına bağlı iken Gürgentepe'nin ilçe olması üzerine Gürgentepe'ye bağlanmıştır.

İLÇE MERKEZİNE UZAKLIĞI

Hasancık Köyü ilçenin kuzeyinde bulunmaktadır. Kuzeyinde Bahtiyarlar ve Alaseher köyleri, doğusunda Refahiye, Gülbelen ve Gültepe köyleri, güneyinde Akören Mahallesi, kuzeybatısında ise Çamaş İlçe sınırları vardır. Köye Ulubey İlçesine bağlı Refahiye köyü geçilerek ulaşılır. İlçe merkezi ile köy merkezi arasındaki uzaklık 7 Km kadardır.

YOL VE ULAŞIM DURUMU

Hasancık köyü ilçeye yakın köylerden biridir. İlçe Merkezinden Refahiye'ye kadar olan kısmı yaklaşık olarak 4 Km'si asfalttır. Bu yol aynı zamanda Ordu-Gürgentepe Karayoludur. Refahiye'den köy merkezine kadar olan 3 km'lik kısım ise stabilizedir. Yeni yeni çakıllanmıştır. Ancak bu yolun bazı kısımlarında özellikle yağışlı havalar ve kış aylarında ulaşımda zorluklar çıkmaktadır. Mahalle aralarındaki ulaşım imkânları kısıtlıdır. Yapılan yollar bakımsız ve düzensizdir.

NÜFUSU

Hasancık Köyü arazi yapısı bakımından engebeli, yerleşim düzeni bakımından dağınıktır. Köy altı tane mahalleden meydana gelmiştir. Bu mahalleler sırasıyla; Merkez mahallesi, Orta mahalle, Çayanoğlu mahallesi, Yeni mahalle, Tekkiraz mahallesi ve Kavakgüneyi mahalleleridir.

Sosyal bir yara olan göç olayı, Hasancık köyünde de yaşanmaktadır. Göç olayının ana sebebi geçim sıkıntısı ve ekonomik sıkıntılardır. Çocuklarını okutabilmek için büyük şehirlere göç eden aileler olsa da bunlar yekûn teşkil etmez.

Köy 125 haneden ibaret olup, 1990 Yılı Genel nüfus sayımına göre nüfusu 648'dir.

KÖYÜN GEÇİM KAYNAKLARI

Köyün geçim kaynaklarından en önemlisini tarım oluşturmaktadır. Tarım ürünlerinden en fazla fındık yetişir. Halkın tamamı geçiminin büyük kısmını fındıktan sağlar. Hava şartlarının uygun gittiği yıllarda bol miktarda fındık yetiştirilmektedir. Fındık bahçelerinin dışında kalan araziler ise mısır ve patates tarlalarıdır. Ancak üretilen mısır ve patatesin ticari değeri hiç yoktur. Tamamı köy sınırları içinde tüketilir. Mısırın sapları hayvan yemi olarak değerlendirilir.

Köyün diğer geçim kaynakları arıcılık ve hayvancılıktır. Eskiden ilkel usullerle yapılan arıcılık ve hayvancılık artık köyde bilinçli bir şekilde yapılmaya başlamıştır. Bu durum da arıcılık ve hayvancılığı olumlu yönde etkilemektedir. Arılar yazın Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerine, kışın ise daha çok Akdeniz ve Ege bölgelerine götürülmektedir. Hayvancılıktan daha çok süt sığırcılığı gelişmiştir.

EĞİTİM VE ÖĞRETİM DURUMU

Köyde dört tane ilkokul vardır. Eğitim öğretim bu okullarda yapılmaktadır. Köy halkının okuryazarlık oranı oldukça yüksektir. Halkın okumaya karşı ilgi ve alâkası yüksek düzeydedir. Köyde yirmi tane lise mezunu vardır. Bunlardan 10 tanesi çeşitli kamu kurum ve kuruluşlarında çalışmaktadır. Bunların dışında köyde iki tane de yüksekokul mezunu vardır.

Köye ilk defa okul Kavakgüneyi mahallesine 1967 yılında yapılmıştır. H.Şehit Şakir Demir İlkokulu 1970 yılında, Hasancık İlkokulu 1970 yılında, Hasancık Çayanoğlu İlkokulu ise 1982 yılında yapılmıştır. Buralardan mezun olan öğrenciler ilçe merkezinde öğrenimlerine devam ettikleri gibi, çevre il ve ilçelerde de okul hayatını devam ettirmektedirler.